Metoda nazwana Total Immersion została została opracowana przez Terry’ego Laughlin’a, który był amerykańskim trenerem olimpijskiej kadry, a także wielokrotnym mistrzem US Masters w pływaniu długodystansowym na wodach otwartych. Metoda przejawia nie tylko innowacyjne podejście do techniki pływania, lecz także to pełna filozofia pływania oraz zupełnie oraz nowy sposób postrzegania środowiska wodnego niż w tradycyjnej metodzie tak zwanego:„zawieszonego” w nim ciała pływaka”
O metodzie Total Immersion usłyszeliśmy pierwszy raz w Polsce na początku 21 wieku. Charakteryzuje się ona tym, iż może się nią nauczyć pływać nawet osoba w podeszłym wieku, dosłownie jak ryba. Sekret tej metody bez wątpienia tkwi w rozłożeniu zawiłych reguł dotyczących ruchów pływackich na o wiele prostsze elementy. Dzięki temu każdy z nas, bez względu na wiek i płeć może pod okiem wykwalifikowanego trenera pojąć tę niezwykle fascynującą sztukę, którą jest pływanie.
Okazuje się, że podstawowym elementem, jak i też celem doskonalenia pływania metodą pełnego zanurzenia jest przede wszystkim dopracowanie wszelkich detalów do indywidualnego stylu poszczególnego pływaka, w ten sposób aby do granic możliwości zminimalizować opór wody w trakcie pływania. Oprócz tego, w czasie treningów zwracana jest również baczna uwaga na obecne nawyki pływaka, które mogą być przyczyną tego, iż jest sylwetka nie jest opływowa, a co za tym idzie, opór wody w takich przypadkach się zwiększa. Dlatego też pływacy wykorzystujący tą metodę wzorują się rybami i uczą się przemieszczać w wodzie przez jak najmniejszą przestrzeń.
Następny czynnik, który jest tak charakterystyczny w trakcie stosowania metody Total Immersion to dążenie do osiągnięcie stanu totalnej równowagi. Przede wszystkim praca jest wieloaspektowa i ma olbrzymie znaczenie w sferze psychicznej pływaka, ponieważ powoduje wzrost zaufania do samego siebie, a także do swojego, znajdującego się w środowisku wodnym ciała. To zrozumiałe, ponieważ w chwili kiedy sobie nie ufamy, obawiamy się wejścia do wody i podjęcia się nauki pływania, ze względu na to, jakie mogą być tego konsekwencje. Natomiast osoba, która sama sobie jest w stanie zaufać, nie czuje lęku przed wodą i podświadomie nie obawia się tego, co może się w niej wydarzyć.
Wszystkie wcześniej wymienione czynniki z pewnością przyczyniają się do zwiększenia płynności, a także do wyrobienia doskonałej synchronizacji ruchów w trakcie pływania, a to z kolei powoduje udoskonalenie zarówno ogólnej pozycji w danym stylu pływackim, jak i efektywniejszą pracę rąk i nóg. Nie ma wątpliwości również, iż metoda ta opiera się również na kształtowaniu ludzkiej osobowości, a nie na samej mechanice ruchów, skłaniając nas uprzednio ku temu, abyśmy uczyli się sprawnego pozyskiwania efektownych rozwiązań oraz samodoskonalili się.
