Światowa Organizacja Zdrowia podaje że „zdrowie to nie tylko brak choroby, ale dobrostan fizyczny, psychiczny i społeczny – dobre samopoczucie”.
Zdrowie lub jego brak zależy od wielu czynników, które można podzielić na kilka grup. W jednym z takich podziałów wyróżnia się następujące grupy: styl, środowisko fizyczne i społeczne pracy, nauki i w ogóle życia, czynniki genetyczne oraz służbę zdrowia (ryc.1). We współczesnych koncepcjach dużą rolę w kształtowaniu zdrowia przypisuje się też czynnikom ekonomicznym, w tym dochodom ludności, statusowi społecznemu, poziomowi wykształcenia itp. Za największe ekonomiczne i społeczne zagrożenia dla zdrowia uznaje się ubóstwo, niski poziom wykształcenia oraz brak wsparcia społecznego w różnych sytuacjach.
Czynniki warunkujące zdrowie według M. Lalonde.
Poziom zdrowia warunkują zachowania sprzyjające zdrowiu. Za zachowania zdrowotne uważa się takie postępowanie jednostki, które bezpośrednio lub pośrednio wpływa na jej zdrowie i samopoczucie. Wśród zachowań zdrowotnych wyróżnia się zachowania sprzyjające zdrowiu (prozdrowotne) między innymi aktywność fizyczną, racjonalne żywienie, higienę ciała, umysłu i otoczenia, zachowanie bezpieczeństwa, utrzymywanie pozytywnych interakcji społecznych, korzystanie oraz udzielanie wsparcia społecznego, twórcze rozwiązywanie problemów, radzenie sobie ze stresem, relaks i odpoczynek, badania profilaktyczne itd. Wszystkie wymienione wyżej czynniki, a także szereg innych, warunkują styl życia współczesnego człowieka.
Aktywność fizyczna.
Badania pokazują, że ponad 80% dorosłego społeczeństwa polskiego ma sporadyczny lub żaden kontakt z kulturą fizyczną, a przecież ruch jest biologiczną potrzebą człowieka, zapewniającą mu zachowanie zdrowia. Stymuluje on nie tylko rozwój fizyczny, ale też funkcjonalny i psychiczny. Nie ulega dziś wątpliwości, że aktywność fizyczna dobrze wpływa na nasze zdrowie i stanowi kluczowy składnik zdrowego stylu życia.
Aktywność fizyczna powinna towarzyszyć człowiekowi niezależnie od jego wieku, płci, zawodu itd. Już dostateczna jej ilość odgrywa znaczącą rolę w zapobieganiu chorobom, w tym osteoporozie, cukrzycy, otyłości i niektórym rodzajom nowotworów. Brak aktywności fizycznej to z kolei jeden z podstawowych czynników wielu chorób, w tym chorób układu krążenia. Badania podkreślają też bezpośredni związek braku aktywności ze zwiększoną umieralnością z powodu chorób sercowo-naczyniowych. Nawet krótkotrwałe ograniczenie aktywności fizycznej może spowodować niekorzystne zmiany zdrowotne. Dla realizacji pożądanych efektów zdrowotnych wystarczy umiarkowany wysiłek fizyczny, na przykład spacery, wędrówki, szybki chód, pływanie, praca w ogrodzie i w domu. Najważniejsze jest, by dostosować czas oraz rodzaj aktywności do wieku, możliwości i stanu zdrowia.
Aktywność fizyczna powinna sprawiać radość i powinna odbywać się w warunkach bezpiecznych. Zasadą jest rozpoczynanie treningu od łatwych ćwiczeń i stopniowe zwiększanie ich intensywności. Światowa Organizacja Zdrowia (WHO, 2002) oraz Amerykańskie Kolegium Medycyny Sportowej (American College of Sports Medicine, 1998) zaleca każdej osobie nie pełnoletniej godzinną umiarkowaną aktywność fizyczną wykonywaną najlepiej codziennie, a przynajmniej 4-5 razy w ciągu tygodnia. W wieku dorosłym czas trwania takiej codziennej aktywności może być zredukowany do 30 minut. Taka aktywnością może być jak najbardziej pływanie. U dziecka pływanie dodatkowo wpłynie pozytywnie na utrzymywanie prawidłowej postawy ciała i korygowanie ewentualnych wad. U dorosłej osoby aktywność w wodzie odciąży stawy, pomoże w rozluźnieniu mięsni i wyciszeniu po ciężkim dniu.
Zapraszamy na basen – Aqua Centrum Chełmiec 😉
