Styl klasyczny, który nazywamy żabką, to chyba najpopularniejszy styl pływacki, który w mniejszym lub większym stopniu opanował każdy potrafiący pływać. Żabka to zazwyczaj drugi styl pływania, który poznajemy po nauce stylu grzbietowego. Mimo, że pozornie wydaje się łatwy do nauczenia, trzeba jednak przestrzegać pewnych zasad, aby ustrzec się początkowych błędów, które szybko mogą doprowadzić do nabrania pewnych złych nawyków, których ciężko będzie się później oduczyć.
Pierwszym etapem nauki stylu klasycznego jest odpowiednie ułożenie ciała na powierzchni wody. Powinno ono swobodnie się unosić, z wyprostowanymi ramionami i biodrami. Kolejna faza to wyciągnięcie ramion przed siebie i wykonywanie nimi kolistych ruchów. Najpierw rozciągamy je na boki pod powierzchnią wody i zataczając okrąg z powrotem łączymy je na wysokości klatki piersiowej. Krótko mówiąc nasze ręce powinny zataczać kółka, których punktem wyjścia i punktem końcowym jest nasza klatka piersiowa. Równie ważna jak ruch rąk jest także odpowiednia praca nóg. W tym przypadku opisanie jej jest o wiele prostsze, przypomina po prostu ruchy jakie wykonuje nogami żaba podczas pływania. Stąd właśnie wzięła się potoczna nazwa stylu klasycznego. Praca nóg powinna być jednoczesna i zsynchronizowana z pracą rąk. Ich ruch rozpoczynamy od ugięcia kolan, tak aby nasze pięty jak najbardziej zbliżyły się do tułowia. Na sam koniec tego ruchu stopy są maksymalnie przybliżone do pośladków, zgięte niemal pod kątem prostym w stosunku do łydek oraz skierowane na zewnątrz. Nasze stopy także powinny poruszać się po obwodzie koła, zagarniamy nimi wodę i kończymy ruch łącząc je. W tym momencie nasze ręce powinny być wyprostowane z przodu, dzięki czemu wprowadzamy ciało w poślizg, pozwalając wręcz sunąć mu po powierzchni wody. W tej fazie płynięcia głowa znajduje się na wydechu pod powierzchnią wody. Rozpoczynając kolejny ruch rąk i nóg po okręgu wynurzamy intensywnie głowę, a nawet górną część tułowia z wody, nabierając oddechu. Taki sposób pływania nazywamy mokrą żabka, pozwala ona na osiąganie dużych szybkości, co widać np. podczas zawodów sportowych. Wiele osób preferuje jednak pływanie bez zanurzania głowy pod wodę, traktując ten styl jako wybitnie relaksacyjny.
